Bu zırhları, bu orduları tanırım, Benim de sularıma girdiler, Benim de toprağıma asker çıkardılar geceleyin. Kanıma susamıştılar. Çalmak istiyorlardı gözlerimin nurunu, Hünerini ellerimin. Döktük denize onları 1922'ydi yıllardan... Mısırlı kardeşim; Şarkılarımız kardeştir, İsimlerimiz kardeş, Yoksulluğumuz kardeştir, Yorgunluğumuz kardeş. Şehirlerimde güzel, ulu, canlı ne varsa: İnsan, cadde, çınar, Savaşında senin yanındalar. Köylerimde Kelam-ı Kadim okunuyor Senin dilinle, Senin zaferin için... Mısırlı kardeşim, Biliyorum, biliyorum, İstiklal otobüs değil ki Birini kaçırdın mı, öbürüne binesin... İstiklal sevgilimiz gibidir Aldattın mı bir kere Zor döner bir daha. Mısırlı kardeşim, Kanalın sularına karıştı kanın. İnsanın yurdu bir kat daha kendinin olur Toprağına, suyuna karıştıkça kanı. Yaşanmış sayılmaz zaten Yurdu için ölmesini bilmeyen millet... NAZIM HİKMET RAN (1956)
3 yorum:
nazım hikmet kadar kötü şair görmedim hayatımda.
makinalaşmak istio amk.
trrrrum,
trrrrum,
trrrrum!
trak tiki tak!
Yorum Gönder